کد مطلب:316673 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:172
شفای حبابه ی والبیه
صالح بن میثم می گوید: من و غبایة بن ربعی نزد حبابه ی والبیه ی رفتیم. او گفت: آیا می خواهی آن چه از حسین بن علی علیه السلام شنیده و دیده ام به تو بگویم، گفتم: بله ای عمه! گفت: من به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام می رفتم تا آن كه به پیسی مبتلا شدم به خاطر همین مدتی برای زیارت آن حضرت نرفتم، وقتی حضرت از بیماری من با خبر شدند، با اصحاب و یاران خود به خانه ی ما آمدند، در حالی كه مشغول نماز بودم. حضرت به من فرمودند ای حبابه! چرا نزد ما نمی آیی؟ گفتم:
[ صفحه 69]
آقا جان! به خاطر مریضی كه دارم خدمت شما نمی رسم، سپس محل درد خود را به آقا نشان دادم. آن گاه ایشان مقداری از آب دهان مبارك خود را بر جای پیسی مالیدند و فرمودند: خدا را شكر كن تا خداوند این مرض را از تو دفع كند. سپس من به سجده شكر رفتم و خدا را سپاس گفتم، آن گاه ایشان فرمودند: ای حبابه» از جا برخیز و در آیینه نگاه كن. من سرم را بلند كردم و در آیینه نگاه كردم و دیگر اثری از پیسی ندیدم و خدا را شكر كردم. [1] .
[ صفحه 69]
آقا جان! به خاطر مریضی كه دارم خدمت شما نمی رسم، سپس محل درد خود را به آقا نشان دادم. آن گاه ایشان مقداری از آب دهان مبارك خود را بر جای پیسی مالیدند و فرمودند: خدا را شكر كن تا خداوند این مرض را از تو دفع كند. سپس من به سجده شكر رفتم و خدا را سپاس گفتم، آن گاه ایشان فرمودند: ای حبابه» از جا برخیز و در آیینه نگاه كن. من سرم را بلند كردم و در آیینه نگاه كردم و دیگر اثری از پیسی ندیدم و خدا را شكر كردم. [1] .
[1] همان، ص 180.